- Nie przeżywaj tak tego swojego mandatu, przecież w końcu nic się nie stało - wyraźnie próbował zbagatelizować całą sprawę - Przecież praktycznie w ogóle go nie było, ale może opowiedz od początku.

„Zerwałeś mnie z miłej popołudniowej drzemki. Dzień był duszny, parny i gorący. Miało się wrażenie, że wieczorem będę miał przyjemną deszczową kąpiel..."

 - Co Ty opowiadasz? Nie lubisz przecież deszczu, zawsze się na niego skarżysz - przerwał moją wypowiedź.

 - Cicho bądź, to moja historia - więc na czym to ja skończyłem?

„... kąpiel. Gdzieś około 16 postanowiłeś przerwać mi drzemkę i wyciągnąć mnie na trasę. Podałeś tylko ogólny kierunek i pognałeś 7ką na północ"

 - No właśnie. Widzisz, zawsze jeździliśmy na południe a tym razem na północ. Miałeś urozmaicenie.

 - Czy musisz mi wciąż wchodzić w słowo?

 - Po prostu jestem ciekaw Twoich wrażeń z nowych dróg.

„Jeśli znacie wylot z Warszawy na północ to wiecie jak nierówna początkowo jest ta droga. Jednak szerokie dwa pasy pozwalały mi się cieszyć swobodą jak w moich rodzinnych stronach. Jednak już w Płońsku podwójna się skończyła..."

 - Ha ha. Wygodnicki się znalazł, że niby wszędzie po dwa pasy miałyby być. Mało jeszcze widziałeś.

 - Uspokoisz Ty się wreszcie? Nie wszędzie ale przynajmniej główne krajowe drogi mogłyby być takie po dwa pasy.

„Wydaje mi się że znał tę drogę, bo mimo że trasa była węższa on specjalnie poniżej 100km/h nie schodził.  Droga była ciekawsza niż u niego w rodzinnych stronach bo przynajmniej bardziej kręta i zdarzały się wzniesienia a nie tylko wiadukty czy tunele. 220 kilometrów zajęło nam niewiele ponad 3 godziny. Znaleźliśmy się w nieznanym mi mieście - Olsztynie. Tu, na alei Szumana ścigały się ćwiartki na samochody i motocykle..."

 - Raczej na 1/8 mili ścigały się motocykle i samochody.

 - Wiesz co? To moja historia. Chcesz ją opowiadać? Proszę bardzo!!

 - Nie, nie. Opowiadaj. Ciekaw jestem Twoich oryginalnych spostrzeżeń...

 - Niech Ci będzie że ścigały się motocykle i samochody na około 200 metrów - W każdym razie może ja też bym kiedyś spróbował?

 - Wiesz co, tylko przez grzeczność Cię nie wyśmieję - odparł złośliwie.

„ Tak stałem godzinę, drugą... już mi się zaczynało dłużyć... kiedy wreszcie przestały jeździć. Mój zegarek wskazywał godzinę dobrze po 2 w nocy. Ciekawe, będzie jechał o takiej godzinie? Do domu ponad 200km ... chociaż w Brnie kładł się spać jak już świtało. Wtedy przyszedł i powiedział że będę miał w drodze powrotnej towarzystwo. Pojedzie z nami kanarkowo żółty GSX-R750. W sumie trochę śmiać chciało mi się z jego kolorów ale co tam.... chociaż pomyślcie, jaki normalny kierujący chce mieć kanarkowo żółty motocykl? Nie moja sprawa. Skoro mam mieć towarzystwo to znaczy, że zdecydował się wracać dziś. Początkowo wracaliśmy wolniej, jako że popadywał deszcz. Lekki bo lekki, ale chyba przestraszył się tych uślizgów sprzed paru dni bo nie szarżował za bardzo. Po pewnym czasie zaczęło mi się zdawać że robi się ciut jaśniej i zaczynam rozpoznawać kształty. Była to już godzina prawie 4 rano i jak mi wyjaśnił wstaje słońce. Po 180km trasie GSX-R zamrugał prawym światłem, pokazując że będzie skręcał w prawo. My tymczasem pojechaliśmy dalej prosto. Właśnie ruszyliśmy spod świateł na Wybrzeżu Gdańskim, kiedy pod koła, daleko przede mną ktoś wyszedł..."

 - No już dobra, zostaw tę historię, nie ma sensu jej opowiadać.

 - Jest sens, chociażby ku przestrodze innym

 - Jakiej przestrodze, w tej historii nie ma nic pewnego, same poszlaki...

 - No właśnie, ale przynajmniej będzie na co zwrócić uwagę.

„Więc wyszedł mi przed koło jakiś człowiek i zaczął machać jedną z rąk. No tylko tego brakowało mi o 4 nad ranem - powiedział On - kontroli dokumentów. Chyba postanowił przestraszyć tego człowieka bo hamowanie zaczął dosłownie w ostatnim momencie, ale udało się bez problemu zatrzymać.

 - Panie kierowco, za szybko się jechało - rzekł ów człowieczek

 - Jak to - zapytał On - Przecież dopiero ruszyłem spod świateł. Wiesz ile jechaliśmy? - zagadnął mnie półgębkiem

 - No chyba żartujesz - roześmiałem mu się - Ty tu jesteś kierowcą

To chyba był ktoś ważny bo mój Ony zaczął się do niego zwracać Panie Władzo.

 - To niemożliwe przecież ruszyliśmy dopiero spod świateł - upierał się - Cooo? 92 km/h? To niemożliwe. Proszę spojrzeć na liczniku jest 100 i nic wiecej.

Ha ha, ale kłamał - na liczniku u mnie jest 100 ale to są mile/h w kilometrach mam 160 km/h

 - Nie ma możliwości abym się rozpędził tak szybko jak Pan mówi - to tylko skuter

 - Osz Ty, ja Ci dam skuter, będziesz kiedyś chciał gdzieś pojechać - warknąłem.

 - Ciii... próbuję nas z tego wybronić - odpowiedział.

  - Chyba siebie, bo mi nic przecież nie zrobią... chyba, prawda?

 - Ok., spadaj z tym skuterem, a Ty, łap tego następnego - Odpowiedział Pan Władza

No to teraz już zbaranieliśmy obaj. Było w końcu to przekroczenie 92km/h czy go nie było... i o co tak naprawdę chodziło Panu Władzy, tego się chyba nigdy nie dowiemy. Jednak byliśmy posłuszni i szybko wzieliśmy koła za pas (ja wziąłem). Do domu zostalo nam z 10 kilometrów. Na szczęście obyło się już bez przeszkód i o 4.45 a my zaparkowaliśmy pod domem...

 - Ty nadal nie wiesz o ch chodziło, naiwniaku? - zapytał

 - Pewnie go przestraszyłes tym hamowaniem - zgadywałem - albo cos innego jeszcze, ale co.

 - Może chciał osiągnąć korzyść majątkową za odstąpienie od czynności służbowych, to dość częste u nas. W sumie Twoje wyjaśnienie jest tak samo dobre jak moje... Żyjmy w niewiedzy i już...